Γνωρίζουμε όλοι πολύ καλά ότι για το θέμα των μηνιαίων συγκεντρωτικών καταστάσεων (ΜΥΦ) έχει χυθεί πολύ μελάνι μέχρι σήμερα αναφορικά με τη χρησιμότητά τους, τη συμβολή τους στην καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, την αξιοποίηση των υποβληθέντων στοιχείων και γενικότερα για τα προβλήματα που επιφέρει η καθιέρωσή τους στους επαγγελματίες και στα λογιστήρια των επιχειρήσεων όλης της χώρας. Δεν θα αναλύσω σήμερα διεξοδικά τα προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί μέχρι τώρα, αφού κατά τακτά διαστήματα έχουν δει το φως της δημοσιότητα πολλά σχετικά άρθρα. Σε προσωπικό επίπεδο, πριν κάποιους μήνες  σε ένα σχετικό άρθρο που είχα συντάξει έκανα λόγο για τον βρόχο των μηνιαίων συγκεντρωτικών καταστάσεων μας πνίγει καθημερινά. Επίσης, να σημειώσω ότι δεκάδες σύλλογοι απ΄ όλη την Ελλάδα υπέβαλαν αιτήματα για την  κατάργηση του υφιστάμενου καθεστώτος και επαναφορά στο προγενέστερο (με όριο τα 300,00 ευρώ), αλλά και ενστάσεις για το μέτρο αυτό.Όπως έχω ξαναγράψει σε προσωπικό επίπεδο, αλλά και με βάση την κοινή λογική, κάθε νουνεχής και συνειδητοποιημένος δημόσιος λειτουργός όταν συλλαμβάνει στο μυαλό του μία ιδέα και θέλει να τη μετατρέψει σε ένα νέο μέτρο – που όμως έχει αντίκτυπο στην καθημερινότητα χιλιάδων επιχειρήσεων και επαγγελματιών- επιβάλλεται πριν τη θέσπισή του να έχει σταθμίσει όλα τα δεδομένα και τις παραμέτρους, να καθορίσει σαφές νομικό πλαίσιο και να οριοθετήσει συγκεκριμένο, ξεκάθαρο και εφικτό στόχο. Όλα αυτά πρέπει να τα κάνει όμως αφού προηγουμένως συνυπολογίσει και το γραφειοκρατικό κόστος σε ανθρώπινες εργατοώρες που απαιτούνται για την υλοποίηση του μέτρου αυτού. Στη χώρα μας βέβαια δεν γίνεται ποτέ κάτι τέτοιο αφού η αγαπημένη πρακτική των υπευθύνων είναι να νομοθετούν χωρίς μεθοδικότητα και κυρίως αγνοώντας βασικούς κανόνες της αγοράς και της καθημερινότητας.Με βάση όσα ισχύουν μέχρι τώρα, τα προβλήματα εφαρμογής του μέτρου αυτού, την αναστάτωση που έχει επιφέρει στα λογιστήρια όλης της χώρας αλλά και στους συναδέλφους, καθώς και την επιδερμική αντιμετώπιση από την πλευρά του υπ. Οικ. των σοβαρών θεμάτων που έχουν ανακύψει, δεν είναι εφικτό να υποβληθούν ορθά αυτές οι καταστάσεις και εν προκειμένω δεν πιστεύω να βοηθήσουν στην καταπολέμηση της φοροδιαφυγής με τους υπάρχοντες μηχανισμούς του υπ. Οικ.

Μετά και τις συνεχόμενες παρατάσεις είναι εμφανές ότι ο λόγος καθιέρωσής τους -ειδικά για το έτους 2014- είναι ολωσδιόλου ανεδαφικός και άνευ ουσίας, αφού ουσιαστικά αποδείχτηκε πως το μέτρο της μηνιαίας ή τριμηνιαίας υποβολής καταστάσεων είναι ανεφάρμοστο. Ουσιαστικά, οι καταστάσεις αυτές έτσι όπως έγιναν τα πράγματα δεν θα διαφέρουν σε τίποτα από αυτές που υποβάλαμε εδώ και χρόνια (σ.σ. συγκεντρωτικές καταστάσεις πελατών-προμηθευτών), παρά μόνο στο όριο των ποσών που συμπεριλαμβάνουν αλλά κυρίως στα τεράστια προβλήματα που έχουν δημιουργήσει. Δηλαδή πολύ κακό για το τίποτα!  Επίσης, θέλω να τονίσω στο σημείο αυτό πως είναι οφθαλμοφανές ότι, οι παρατάσεις δεν δίνονται μόνο επειδή ζητούνται από συνδικαλιστικούς ή άλλους φορείς, αλλά διότι παρουσιάζονται μεγάλα προβλήματα στην υποβολή των καταστάσεων αυτών τα οποία φυσικά και γνωρίζουν οι αρμόδιοι.

Ακόμη και όσοι έχουν υποβάλλει τέτοιες καταστάσεις έχουν συμφωνήσει απόλυτα με τους αντισυμβαλλόμενους σε πολύ μικρό ποσοστό (ελάχιστο θα έλεγα), αφού στην συντριπτική πλειοψηφία κανείς δεν συμφωνεί με κανέναν! Τα τηλέφωνα των συναδέλφων έχουν πάρει πραγματικά φωτιά και χάνονται απίστευτες εργατοώρες για συμφωνίες λίγων λεπτών ή μερικών ευρώ. Έτσι όμως θα γίνει η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής; Με τηλέφωνα για συμφωνίες των καταστάσεων;

Δε θέλω να μακρηγορήσω κι επειδή όλα αυτά που γράφω είναι γνωστά σε όλους μας, προχώρησα στη σύνταξη δέκα λόγων που κατά τη δική μου άποψη επιβάλλουν την κατάργηση υποβολής των καταστάσεων  (ΜΥΦ) με το υφιστάμενο καθεστώς.

1. Γιατί βρισκόμαστε στα μέσα Φεβρουαρίου 2015 και ακόμη ουσιαστικά δεν ξέρουμε πως να υποβάλλουμε ορθά τις καταστάσεις για το έτος 2014.

2. Γιατί ακόμη και τώρα υπάρχουν ασάφειες και έλλειψη ξεκάθαρων οδηγιών.

3. Γιατί είναι αστείο να κάνουμε συμφωνίες για 0,01 λεπτά του ευρώ.

4. Γιατί χάσαμε απίστευτες εργατοώρες για την εφαρμογή ενός ανεδαφικού -όπως αποδεικνύεται- μέτρου.

5. Γιατί η αναστάτωση, το άγχος και η πίεση που προκλήθηκαν σε όλους τους συναδέλφους είναι όλα απερίγραπτα.

6. Γιατί κι αν υποβληθούν αυτές οι καταστάσεις θα χρειαστούν μήνες για τον έλεγχο των λαθών που θα προκύψουν.

7. Γιατί δεν μπορούμε να είμαστε μονίμως τα πειραματόζωα της κάθε αδόκιμης προσπάθειας για τη δήθεν καταπολέμηση της φοροδιαφυγής.

8. Γιατί η φοροδιαφυγή δεν πατάσσεται με ημίμετρα.

9. Γιατί δεν πρέπει να μετακυλίεται σε μας όλο το διαχειριστικό κόστος από την ελλειπή οργάνωση του υπ. Οικ.

10. Γιατί έχουμε φτάσει στα όρια της υπομονής και την ανοχής μας.

Ο κατάλογος θα μπορούσε να είναι πολύ μακρύς, όμως δεν ήθελα να σας κουράσω περισσότερο. Αυτό που πρέπει να αντιληφθούν οι ιθύνοντες είναι ότι κανείς νοήμων άνθρωπος δεν θα είχε αντιρρήσεις στη θέσπιση ενός μέτρου που θα τον βοηθούσε να κερδίσει πολύτιμο χρόνο, θα οδηγούσε στην πάταξη της φοροδιαφυγής, κ.λπ., οπότε οι συνεχόμενες αντιδράσεις των συναδέλφων καταδεικνύουν ότι το μέτρο των μηνιαίων συγκεντρωτικών καταστάσεων, με τη μορφή που έχει σήμερα δεν αποτελεί εξέλιξη αλλά πισωγύρισμα με άμεσες συνέπειες στην ομαλή λειτουργία χιλιάδων επιχειρήσεων και λογιστικών γραφείων.

Τα προβλήματα που έχουν ανακύψει από τη θέσπιση του μέτρου αυτού είναι τεράστια και έχει δημιουργηθεί εδώ και μήνες μεγάλη αναστάτωση σε όλους. Κάποιοι συνάδελφοι ακολουθώντας τις υφιστάμενες διατάξεις στέλνουν τις καταστάσεις αυτές, όμως η συντριπτική πλειοψηφία των συναδέλφων απέχει από την υποβολή των καταστάσεων αυτών. Μάλιστα, λόγω της κατάστασης αυτής έχουν δημιουργηθεί έριδες ακόμη και μεταξύ των συναδέλφων που οδηγούν σε διαξιφισμούς για το ποια είναι η σωστή στάση απέναντι στο ερώτημα της υποβολής ή μη των καταστάσεων αυτών.

Πρέπει να καταστεί σαφές στην ηγεσία του υπ. Οικ. ότι με αυτή τη στάση και την εμμονή της σε ορισμένα μέτρα, οδηγεί σε απόγνωση χιλιάδες επαγγελματίες λογιστές-φοροτεχνικούς αλλά και επιχειρήσεις. Ακόμη κι αν επανέρθουμε στο προγενέστερο καθεστώς (υποβολή με όριο τα 300 ευρώ), παρόλο που σαν εξέλιξη θα είναι θετική και θα αποσυμπιέσει λίγο την κατάσταση, εντούτοις όμως εμείς οι λογιστές είμαστε στην ουσία πάλι χαμένοι, αφού αναλώσαμε εκατοντάδες εργατοώρες μελετώντας, ψάχνοντας, στήνοντας το μηχανογραφικά μας προγράμματα, κ.λπ. για κάτι που τελικά δεν θα ισχύσει. Ουσιαστικά, είμαστε για μία ακόμη φορά το άθυρμα στα χέρια των υπευθύνων.

Κλείνοντας, να επισημάνω ότι όλες οι παραπάνω απόψεις είναι καθαρά προσωπικές και τονίζω για πολλοστή φορά ότι δεν διεκδικώ το αλάθητο, ούτε θεωρώ τον εαυτό μου αυθεντία.

Καλημέρα και καλή δύναμη.